Lübnan Ortadoğu’da farklı mezhepsel toplulukların bir arada yaşadığı bir ülke olarak kendine has kültürel ve siyasal özellikler taşımaktadır. Lübnan’ın toplumsal yapısındaki heterojenlik, toplum-devlet ilişkilerini etkilerken bölgede konvansiyonel bir devletin oluşumunu güçleştirmiştir. Kendi içerisinde dinî/etnik bağların güç mücadelesi dikkat çekerken, bölgesel anlamda başta İsrail olmak üzere farklı devletlerin baskı ve tehdidiyle mücadele etmek durumunda kalmıştır. Bu tehditlerle başa çıkmakta yetersiz kalan Lübnan’da oluşan güç boşluğu sonucunda Hizbullah, kuruluşundan itibaren yaşanan süreçte devletin otoritesine paralel bir yapı oluşturarak varlığını sürdürmüştür. Başta İran’daki devrimin ihraç edilmesi olarak tanımlanan ve Şii temelli İslami bir direniş örgütü olarak varlığını temellendiren Hizbullah, İsrail ve ABD karşıtı bir politika izlemiştir. Politikalarını İsrail karşıtlığı üzerinden şekillendirmiş ve askeri gücünü ön planda tutmuştur. İlerleyen süreçte yerel ve uluslararası politikada değişen dengeler neticesinde kendisini Lübnan’daki siyasal sisteme entegre ederek kimliksel bir dönüşüm geçirmiş ve ülke siyasetinde önemli bir aktör haline gelmiştir. Bu çalışmanın hipotezi, Lübnan Hizbullah’ının kimliğinin Lübnan Devleti, İsrail ve ABD’nin bölge politikalarına bağlı olarak değişip dönüşse ve son yıllarda siyasi bir parti ve sosyal hareket olarak ortaya çıksa da nihayetinde kuruluş amaçlarına yönelik bir tehdit algılaması ortaya çıktığında silahlı bir aktör olarak (şiddet eğilimli devlet dışı aktör olarak) ortaya çıkmakta ve varlığını sürdürmektedir. Bu kapsamda çalışma, Lübnan’daki tarihsel süreç ışığında Hizbullah’ın kuruluşu, ideolojik temeli ve eylemlerinin incelenmesini içeren bir arka plan sunmaktadır. Uluslararası ilişkilerde kimlik kavramı perspektifinde örgütün teoride ve pratikte geçirdiği dönüşüm incelenmiş ve neden sonuç ilişkisi bakımından değerlendirilmiştir.